آن روز یادت هست که یارای رفتنم نبود و فریاد میزدی برو...بروووو....؟؟؟؟؟

گفتم بگذار هوا تاریک تر شود تا مردم کوچه چشمهایم را نبینند.

بگذار لا اقل پنجره را ببندم و پرده را بکشم تا مردم کوچه صدایمان را نشنوند.

اما برای تو مهم نبود.

من رفتم و روز و شب حرفهایت را مرور کردم ، در خانه ای که پنجره هایش

بسته بود و پرده هایش کشیده...

هیچ یک از مردم کوچه نه چشمهایم را دید و نه فریادهایم را شنید...

نوشته شده در دوشنبه 89/6/1ساعت 5:57 عصر توسط دریا نظرات ( ) | |